De Tadjieken hebben duidelijk geleerd uit deze Iraanse constructie en laten hun infrastructuur nu "upgraden" door de Chinezen. En het moet gezegd worden: zij voeren deze taak prima uit. Het asfalt in dit land (uitgezonderd passen) is van uitstekende kwaliteit, soms hebben we zelfs een pechtstrook waar we zorgenvrij over kunnen peddelen. Het is enkel vreemd om die Chinese tekens te zien in tolhuisjes en op bruggen. Geen idee of de Tadjieken begrijpen wat deze opschiften betekenen.
Na deze (alweer) heroïsche avonturen bereikten we terug de begane grond in Dushanbe, de hoofdstad van deze kleine republiek. Trots over onze overwinning fietsen we triomfantelijk de stad binnen, maar lang duurde onze optimistische bui niet. Ons guesthouse zat vol gestrande avonturiers die ons op de hoogte brachten van de situatie wat verder op onze route. De Pamir, het laatste gebergte dat ons van China scheidt, was onrustig geworden. Een steekpartij, waarbij een of andere drugsbaron/legerofficier al dan niet het leven liet, zorgde ervoor dat de regio even in vuur en vlam stond. Na enkele dagen afwachten en informatie vergaren, beslisten we om onze geplande route toch verder te zetten. De komende weken fietsen we dus rond in het Pamirgebergte!
Ons filmpje over Kazachstan en Uzbekistan is klaar. Helaas lukt het ons hier niet om het up te loaden... Hier zijn alvast de nieuwste foto's.