De volgende dag vertrokken we in het gezelschap van Toma op pad naar een naburige stad en na een korte rondleiding en bezoek aan het bijenmuseum namen we afscheid. Waarschijnlijk was dit niet toevallig net voor de langste klim (6 km) die we tot nu toe hebben moeten overwinnen.
Om wat kosten uit te sparen, waren van plan om net voor Belgrado te kamperen. De buurt was echter vergeven van hondenroedels en de weg die onze fietsroute aangaf was barslecht, dus besloten we toen het schemerde om toch de steenweg te vervoegen. Zo belandden uiteindeiljk in een hostel met een bende Servische werkers. De rakija (de plaatselijke gemaakte sterke drank, minstens 40%) stroomde weer rijkelijk en de sfeer was gezellig (uiteraard).
Belgrado lag nog op zo'n 15 km en al snel fietsten we op de gezellig drukke promenade van de Balkan-hoofdstad. In het centrum werden we opeens aangesproken door een jonge kerel die vroeg of we even tijd hadden voor een babbel. Veljko bleek zelf met enkele vrienden naar Griekenland te zijn gefietst en al snel kregen we een slaapplaats aangeboden. Het werd een zeer leuke en verrassende dag!
De fietsen werden in zijn appartement in Belgrado gestationeerd. Wijzelf gingen samen met zijn toekomstige schoonzus Sanja en haar zus Natasa naar het binnenland (zo'n 130 km verder), waar zijn ouders, grootvader en de labrador Aron wonen. We kregen een typisch maal aangeboden (een soort mixed grill, superlekker!) vergezeld van zelfgemaakte rakija en rode wijn. Nog een zelfgemaakt dessert als toemaatje en zoals Veljko zei: we hadden genoeg gegeten om drie dagen verder te kunnen fietsen. De avond werd afgesloten door een bezoekje aan vrienden en een danscafé/club/restaurant met de typisch plaatstelijke muziek (live). Toen we om drie uur 's ochtends ergens in het zuiden van Servië in een bed lagen, beseften we dat er de volgende dag niet zoveel gefietst zou worden ;)