Het afdalen van onze laatste Turkse col (2550m, record) voelde aan als het ontsnappen uit een ijskast. Het leek wel of we twee weken in een andere wereld hadden gezeten. Plots verschenen er, na eindeloze grasvlakten, weer bomen met bijbehorende dennengeur. Na het overschrijden van de grens met Georgië werd de verandering zowaar nog frappanter met eindeloze zonovergoten bloemenweiden. En we bespeurden nog meer verandering: vrouwen op de straat, in de winkels, op restaurant en zelfs op café (ondenkbaar in het conservatieve Oosten van Turkije). Hier en daar konden we zelfs "naakte" armen en benen ontwaren!
Georgië is eigenlijk één groot natuurparadijs. Twee keer zo groot als België, maar slechts vier miljoen inwoners, waarvan de helft in de hoofdstad woont. Geen wonder dat de natuur hier domineert en de voornaamste bezienswaardigheid is. De bergen en prairies die we doorfietsen zijn subliem. Op het klassieke avondlijke onweer na, durven we dit land zelfs bestempelen als een kampeerparadijs. Het is enkel opletten geblazen voor koeienstront.
Wildkamperen wordt echter sterk bemoeilijkt door de Georgische gastvrijheid. Het is onaanvaardbaar om buitenlanders kou te laten lijden onder een tentzeil, omringd door huilende wolven, vossen en bloeddorstige slangen. Althans, dat is het klassieke excuus waarmee we worden uitgenodigd. De ervaring leert echter dat je eerst volledig ontnuchterd dient te zijn van de vorige gastvrije Georgische avond, alvorens in te gaan op een nieuwe. De Georgiërs gaan prat op hun huisgemaakte brouwsels. Deze vallen in drie categoriëen: chacha (de nationale drank, iets dat lijkt op pure alcohol), wijn (druivensap met alcohol volgens Fransen) en brandy. Deze godendranken dienen volgens strikte procedures genuttigd te worden. Het ganse ritueel uitleggen zou ons hier te ver leiden, maar in essentie wordt het glas, op commando van de dorstige toastleider, ad vundum leeggegoten.
Hoewel we met het binnenrijden van Georgië verder van huis fietsen (en een extra uurtje verschillen), komen de beletteringen op bestelwagens verdacht bekend voor. De Fahrschüle, brandweer, sportduiker.nl, Goens chauffage getuigen van een vorig leven in één van onze buurlanden. Georgiërs zijn niet erg kieskeurig: stuur links of rechts maakt hier niets uit. Vier wielen, een motor en (vooral) een toeter is alles wat een wagen hier nodig heeft. Lada's domineren het straatbeeld (een aanzienlijk deel uit de jaren '70). Wist u trouwens dat de koffer van een Lada geschikt is om lammetjes, ganzen en zelfs gasflessen te vervoeren? En dat een kalf zich comfortabel kan nestelen op de achterbank?
In Georgië kruisten onze wegen meermaals deze van andere fietsers. Zo ontmoetten we twee Fransen (Nico en Thomas) en een Brit onderweg. James fietste zelfs even met ons mee: heel gezellig. De wind zat vanachter en haalden makkelijk 35 km per uur op een bergop! Later, in Tbilisi, raakte Tim in de zwavelbaden aan de praat met nog een ander koppel Franse fietsers (Vincent en Camille). We brachten de avond door met wijn en bier, het uitwisselen van ervaringen en het bestuderen van Chinese kaarten.
Nieuwsgierig naar wat Georgische foto's? Klik op deze link.
Het vorige album (Kars -> Ardahan) werd ook aangevuld: zie hier.