Ergens in deze bergen lag - ietwat verloren - de grensovergang met Laos. De grens ontvangt nog maar enkele jaren reizigers en wordt in onze reisgids omschreven als een "true adventures delight". Dat is misschien ietwat overdreven, maar hier beland je maar al te graag als je op fietsreis bent. Ondanks het zeer heuvelende karakter van het traject was het heerlijk fietsen, soms ploeteren, op de kleine wegjes tussen de even kleine dorpjes. 's Ochtends werden we steevast vergezeld door horden scholieren op weg naar school, 's middags toonde de eigenaar van de plaatselijke herberg trots dat de gebruikte ingrediënten eigen kweek waren en 's avonds lieten we de heerlijke geurende hond-brochettes aan ons voorbij gaan. Dit was met voorsprong één van de leukere stukjes uit onze fietsreis. Maar, dan komt Laos…
Onze fysieke ongemakken zijn echter klein bier vergeleken met de drastische veranderingen die dit land te wachten staan. Groeiende, hongerige buurlanden hebben het gemunt op de wouden van Laos en hoewel men probeert in te zetten op duurzame ontwikkeling, is deze kaalkap moeilijk tegen te houden. Zeker in een land dat behoort tot de 20 armste in de wereld. De Chinezen zijn druk in de weer met het opwaarderen van de weginfrastructuur en, hoewel we er nu van kunnen genieten, is het slechts een kwestie van tijd alvorens de vrachtwagens erover denderen.